ΓΕΝΙΚΑ




Χωριό της Ηπείρου που εδράζεται σε μια μικρή κοιλάδα ανάμεσα στις απολήξεις των οροσειρών των ορέων της Παραμυθιάς και του Σουλίου, μεταξύ των βουνοκορυφών Τούρλα 1081 μέτρα και Λαγού Ποδάρι 1091 μέτρα. Στά όρια των Νομών Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και Ιωαννίνων.

Το αρχικό όνομα ήταν Άνω Κορύτιανη και από 14/08/1919 αποτελούσε έδρα της κοινότητας Κορύτιανης μαζί με τους οικισμούς Κάτω Κορύτιανη και Αγόρανα .

Στις 19/10/1926 η έδρα της Κοινότητας Κορύτιανης, μεταφέρθηκε στον οικισμό Αγόρανα.

Την 02/05/1927 οι οικισμοί μετονομάστηκαν σε Άνω Σκαφιδωτή, Κάτω Σκαφιδωτή και Τρίκαστρο ενώ η κοινότητα μετονομάστηκε από Κορύτιανης σε Σκαφιδωτής, παραμένοντας με την ονομασία αυτή μέχρι την 14/05/1928 οπότε μετονομάστηκε σε κοινότητα Τρικάστρου.

Με την εφαρμογή του Καποδίστρια, 04/12/1997, αποτελούσε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Φαναρίου, Νομού Πρεβέζης, σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από την έδρα του Δήμου το Καναλάκι.

Από 1ης Ιανουαρίου 2011 , με την εφαρμογή του " Καλλικράτη" αποτελεί " Τοπική Κοινότητα Άνω Σκαφιδωτής" του νέου Δήμου Πάργας που έχει έδρα το Καναλλάκι.



Σύμφωνα με τα στοιχεία των απογραφών (www.eetaa.gr/metaboles/ ) οι μόνιμοι κάτοικοι των τριών οικισμών από το 1913 μέχρι το 2011 έχουν ως ακολούθως :
Οικισμός
1913
1920
1928
1940
1951
1961
1971
1981
1991
2001
2011
Άνω Σκαφιδωτή
211
221

243


197

230

167
102
60
41
31
Τρίκαστρο

208
195

258


310

292

211
86
39
22
0
Κάτω Σκαφιδωτή
113
125

145


238

283

146
99
56
49
39

Σύνολο
532
551

646

790

745

805

524
287



Σημείωση:
1. Στις απογραφές 1991 ,2001 και 2011 η Κάτω Σκαφιδωτή αποτελεί οικισμό  κοινότητας Σκεπαστού.
2. Οι κάτοικοι του Τρικάστρου  σταδιακά μεταφέρθηκαν στον Ωρωπό .

ΟΡΙΑ

Το χωριό και η έκτασή του συνορεύει:
Ανατολικά με χωριό Τρίκαστρο, Δυτικά με τα χωριά Βουβοπόταμο, Κλεισούρα και Μουζακέικα, Βόρεια με το χωριό Τσεκούρι και τα βοσκοτόπια Βορίλα του Σουλίου, Νότια με την γειτονική Κάτω Σκαφιδωτή και μικρό μέρος με την Άνω Ράχη.

ΟΔΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ

Το χωριό συνδέεται με την έδρα του Δήμου το Καναλάκι και την Κάτω Σκαφιδωτή, με κοινοτικό δρόμο ασφαλτοστρωμένο μέχρι την Εκκλησία του Χωριού , ο οποίος συνεχίζει χωμάτινος μέχρι το χωριό Τσεκούρι και στη συνέχεια με άσφαλτο μέχρι τη γέφυρα Ποταμού Αχέροντα. Συνδέεται επίσης με χωμάτινο δρόμο με το Τρίκαστρο , τον οδικό άξονα Λούρος-Λάκα Σούλι , την Άνω Ράχη και με δασικό δρόμο με την Κορυφούλα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η παράδοση αναφέρει ότι το χωριό πρωτοκατοικήθηκε την περίοδο του Αλή Πασά, από οικογένειες οι οποίες προήρχοντο κυρίως από τα Κατσανοχώρια των Ιωαννίνων και άλλες χριστιανικές περιοχές, που ήθελαν να αποφύγουν την καταπίεση και τον εξισλαμισμό των Τούρκων και βρήκαν καταφύγιο δίπλα από το Σούλι. Σιγά – σιγά συγκεντρώθηκαν περί τις 6-8 συγγενικές οικογένειες (φάρες) που έφεραν τα επίθετα: Βάσης, Βλάχος, Ζαμπίθας, Κολιοφώτης, Σουλάκης , Τριάντης, Φαρμάκης, έχτισαν τα σπίτια τους,περίπου 40-45,κοντά στα ριζώματα των βουνών,γιά εύκολη διαφυγή και αραιά το ένα από το άλλο . Ξεχέρσωσαν τους λόγγους , καλλιέργησαν τη γη και ανέπτυξαν την κτηνοτροφία,εξασφαλίζοντας μιά αυτάρκη λιτή και ελεύθερη ζωή .

Η εκδοχή αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι όλες οι οικογένειες του χωριού δεν γνώριζαν ή μιλούσαν άλλη γλώσσα πλην της Ελληνικής.

Οι αγώνες των κατοίκων για την επιβίωση ήταν συνεχείς αλλά και για την πατρίδα και τη λευτεριά μεγάλη ήταν προσφορά τους. Στον απελευθερωτικό αγώνα του 1912 (Οκτώβριος 1912) με τον οπλαρχηγού Δημήτρη Τριάντο με 45 άντρες από την ΄Ανω Κορύτιανη , 35 από την Κάτω Κορύτιανη και 40 από τα Σερζιανά ,υπό τον Καπετάν Θύμιο Πεπόνη από τη Ζερμή και με άλλους πολεμιστές από τα γύρω χωριά , κράτησαν τους Τουρκαλβανούς και Τσάμηδες πέραν του Αχέροντα ποταμού «πολεμώντας ως ηρωικοί Σουλιώτες» , όπως τους αναφέρει ο Στρατηγός Δημήτρης Μπότσαρης. (Παραθέτουμε σε φωτοτυπία τη σφραγίδα του οπλαρχηγού)

Κατά τη διάρκεια της κατοχής 1940-1944 το χωριό πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση και βοήθησε πολλαπλώς, για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν έδρα του ΕΔΕΣ και δύναμης Άγγλων και Νεοζηλανδών. Ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός ανεφοδιασμού των Δυνάμεων Εθνικής Αντίστασης μεταξύ Σπλάντζας και Δερβίζιανων.Παραθέτουμε στο τέλος Αποσπάσματα από τις αναμνήσεις  Του Γεωργίου Β. Πάτση, Συντ/τάρχη (ΠΖ) ε.α.
 ( γίνεται μνεία στους Κορυτιανιώτες Θωμά Τριάντη  και Γαβρ.Τριάντη και τη γραμμή ανεφοδιασμού, Σπλάντζα-Νάρκισσος- Κάτω Σκαφιδωτή - Βώκαμπος )

Λόγω της βοήθειας και συμμετοχής τους στην Εθνική Αντίσταση, οι κάτοικοι υπέφεραν πολλά από τις συνεχείς επιδρομές των Γερμανών με τους Τσάμηδες. Σε μια από αυτές τις επιδρομές, Αύγουστος 1943, ξεκληρίστηκε η οικογένεια του Δημήτρη Ν.Κολιοφώτη ( Μάνα Κατερίνα, νύφη Αμαλία έγκυος 9 μηνών και το παιδί της Παναγιώτη 2 ετών) μέσα στο σπίτι. Πυροβολήθηκαν από μακριά και σκοτώθηκαν ο Γεώργιος Μάρκου (Γιόρ κίτσιος) και ο Σωτήρης Φ.Κολιοφώτης, στην προσπάθειά τους να κρυφτούν στο βουνό μαζί με τους άλλους συγχωριανούς. Ο γέροντας Μάρκος Αθ. Τριάντης βρέθηκε στην καλύβα του και ξυλοκοπήθηκε αγρίως, επί δίωρο, για να μαρτυρήσει που κρύβονταν τα παιδιά του και οι λοιποί άντρες του χωριού, με αποτέλεσμα να αποβιώσει από αιμορραγία μετά από 2 μέρες. Τα σπίτια του χωριού πυρπολήθηκαν μηδέ του Σχολείου εξαιρουμένου καθώς και οι στάνες και τα μαντριά που βρέθηκαν στην πορεία τους. Οι κάτοικοι κρύφτηκαν στα γύρω βουνά και περίπου 20 γυναικόπαιδα τα έκρυψαν, κατεβάζοντάς τα  με καλάθι σε μια υπόγεια σπηλιά (τρύπα του Σουλάκη) και ως εκ θαύματος γλύτωσαν αφού το απόσπασμα πέρασε στα 2 μέτρα.

Για μια ακόμα φορά οι κάτοικοι κατά τον εμφύλιο πόλεμο ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ από τις συνεχείς μάχες στα γύρω βουνά με αποτέλεσμα να κατεβαίνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο Φανάρι –Πάργα –Πρέβεζα. Βαρύς ήταν ο φόρος αίματος στη κατοχή και τον εμφύλιο , έπεσαν στο καθήκον οι Υπολοχαγός Θωμάς Τριάντης (η Πατρίδα τον τίμησε δίδοντας το όνομα του στο Στρατόπεδα Φιλιατών) , ο Λοχίας Αναστάσιος Κολιοφώτης και ο Δεκανέας  Δημήτρης Φαρμάκης.
Ο τελευταίος φόρος αίματος για την πατρίδα είναι του συγχωριανού μας Βασίλη Αντ. Τριάντη που περιλαμβάνονταν στους αγνοούμενους  Έλληνες μαχητές της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο , από 1974 μέχρι τον Μάιο του 2017, που ανακαλύφτηκαν τα οστά του και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA .Τα οστά του με τις δέουσες τιμές ήρωα μεταφέρθηκαν από τις Στρατιωτικές Αρχές  στο Καναλάκι και ετάφησαν στον οικογενειακό τάφο των γονέων του στις 28 Μαΐου 2017. 
Τα ονόματα όλων των πεσόντων αναγράφονται ,τιμής ένεκεν, στην πλάκα του Μνημείου Ηρώων στην πλατεία του χωριού μας

Μετά τον εμφύλιο, το 1949, οι κάτοικοι επέστρεψαν στο χωριό και άρχισαν να φτιάχνουν τα σπίτια τους και να επιδιορθώνουν όσα δεν είχαν ολοσχερώς καταστραφεί. Άρχισε να λειτουργεί το Σχολείο από το 1950 στην εκκλησία του χωριού και ανεγέρθη το σημερινό σχολείο με τη βοήθεια του Κράτους, με εισφορές και προσωπική εργασία των κατοίκων του χωριού (όλα τα υλικά μεταφέρθηκαν στους ώμους ή με τα ζώα , από το Καναλάκι , γιατί δεν υπήρχε δρόμος).

Οι καιροί δύσκολοι, οι ανάγκες μεγάλες , βοήθεια από πουθενά. Η μετανάστευση έδωσε μια λύση και από το 1955 άρχισαν τα πρώτα παιδιά να πηγαίνουν για γράμματα . Όλοι τους διακρίθηκαν σε όποιο τομέα και αν διάλεξαν, σημειώνουμε μόνο δύο περιπτώσεις: η αναστύλωση των Καρυάτιδων στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολις έγινε από τα χέρια του Κορυτιανιώτη Γλύπτη, Στέλιου Τριάντη και η Ολυμπιονίκης Τασούλα Κελεσίδου έχει μητέρα Κορυτιανιώτισα

Το 1968 ήρθε το φως και το 1970 ακούστηκε το βουητό από το "θηρίο", άνοιξε ο δρόμος ήρθαν τα ΙΧ αυτοκίνητα, όχι ακόμα το λεωφορείο. Πριν λίγα χρόνια και μετά από μεγάλους αγώνες του Εκπολιτιστικού Συλλόγου και την συμπαράσταση όλων των κατοίκων, ήρθε και το νερό και άλλαξε η ζωή.Το χωριό όμως ερημώνει σιγά - σιγά ,οι νέοι φεύγουν για καλύτερη τύχη και απόμειναν μόνο οι γεροντότεροι περιμένοντας τις γιορτές και το καλοκαίρι να τους επισκεφτούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Το Σχολείο λειτουργεί πλέον σαν Πολιτιστικό Κέντρο και αντί για παιδικές φωνές ακούγονται πάλι οι φωνές μας, των γεροντότερων που μιλάμε για τα παλιά και αναπολούμε τα περασμένα, στις διάφορες κοινωνικές και πολιτιστικές συναντήσεις.

Η Σκαφιδωτή μπορεί να ξαναζωντανέψει αρκεί να το πιστέψουμε όλοι εμείς που την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε, και να προβάλλουμε τις ομορφιές της και τα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής της θέσης.Χρειάζεται όμως προσπάθεια και ενεργό συμμετοχή όλων μας
.Από το βήμα αυτό ξεκινάμε μια προσπάθεια και ζητάμε τη βοήθεια όλων.γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.
Προτάσεις- επικοινωνία στο email: anoskafidoti@gmail.com.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η μάχη του ΕΔΕΣ στο Μπαλτανέζι (23-24 Μαίου 1944)
Αποσπάσματα από τις αναμνήσεις  Του Γεωργίου Β. Πάτση, Συντ/τάρχη (ΠΖ) ε.α.
 ( γίνεται μνεία στους Κορυτιανιώτες Θωμά Τριάντη  και Γαβρ.Τριάντη και τη γραμμή ανεφοδιασμού, Σπλάντζα-Νάρκισσος- Κάτω Σκαφιδωτή - Βώκαμπος )
Ο 2ος ΛΟΧΟΣ ΤΟΥ 1/24 ΤΑΓΜΑΤΟΣ

Κατά την παραμονή της Μάχης
.................................................................................................
3. Ήμουν τότε Εφ. Υπολοχαγός διοικητής του 2ου λόχου του 1/24 Τάγματος (Μπάλκου) του 24 ΣΠ/ΕΔΕΣ (Παπαδάτου). Η Έδρα ιού Λόχου ήταν τότε σ:ο Κούτσιαρι ή Τσούκαρι, αμέσως νοτίως του χωριού Ρεμματιά, του Τάγματος ήταν στο χωριό Ρεμματιά και του 2ου Συντάγματος στο χωριό Σκιαδά. Στο Άνω Κωτσανόπουλο ήταν η έδρα τού 24 Σ.Π/ΕΛΑΣ. 
Είχαμε φύγει από το Κούτσαρι, νομίζω σήμερα λέγεται Κ. Ρεματιά, το απόγευμα της 18ης Μαΐου και φτάσαμε αυθημερόν στο χωριό Κατω Σκαφιδωιή όπου κα διανυκτερεύ­σαμε. Η επόμενη μέρα διέρρευσε εκεί για να γίνει ο συντονισμός της περαιτέρω κινήσεως μας με την άφιξη της ακταιωρού στη Σπλάντζα, ώστε να μην υπάρξει κενός χρόνος αναμονής εκεί τού Συντάγματος, αλλά και για να μη γίνει αντιληπτή, η κίνηση στους Γερμανούς την ημέρα. 

Όταν άρχισε να νυχτώνει, άρχισε η κίνη­ση μέσω των χωριών Σκεπαστού και Τσουκνί­δα νια τη Σπλάντζα, όπου φτάσαμε μια περί­που ώρα πριν τα μεσάνυχτα, ήτοι την ώρα που είχε φτάσει εκεί και η εν λόγω ακταιωρός. 

Αμέσως ο Λόχος μπήκε στη θάλασσα φτιάχνοντας αλυσίδα και μισός στην ακταιωρό και μισός στο νερό της θάλασσας , έβγαζε κερί με χέρι τα υλικό, ενώ άλλο συνεργείο στην παραλία τα φόρτωνε στα μεταγωγικά υποζύγια και τα έστελνε σε χώρο αναμονής, για το σχηματισμό της φάλαγγας επιστροφής. 

Η εκφόρτωση με ταχύ ρυθμό συνεχίστηκε ως τις τρείς με τέσσερις η ώρα το πρωί, οπότε και άρχισε η ανάδρομη κίνηση για την επι­στροφή των τμημάτων στις έδρες ιούς, σε μία φάλαγγα με Εμπροσθοφυλακή, Οπισθοφυλακή και με τμήματα για την πλάγια ασφάλεια της, ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο πορείας. 

Με την ανατολή του Ηλίου το Τάγμα ανέ­βαινε, προπορευόμενου του 2ου Λόχου, την ημιονική πού άγει από το χωριό Νάρκισσος στο χωριό Κάτω Σκαφιδωτή. Η πορεία συνεχί­στηκε μέχρι της τοποθεσίας που λέγεται Βούκαμπος ή Βώκομπος, μεταξύ των χωρίων Τρίκαστρο καί Σκαφιδωτές. 
…………………………………………………………………………………….
Με την είσοδο, λοιπόν των Γερμανών στο μονοπάτι, και καθώς δεν ήταν εύκολη η παρα­κολούθηση των κινήσεων του, λόγω της πτυχώσεως του εδάφους, ο Λόχος ενέτεινε την παρατήρηση του ώστε να μη χάσει τον εχθρό από τα μάτια του και παρακολουθούσε στενά τις περαιτέρω κινήσεις και ενέργειες τους τόσον με την περαιτέρω προώθηση της διατάξεως του, όπου τούτο απαιτείτο, όσο και με τ ην επέκταση του αριστερού του με την Ομάδα του Θωμά Τριάντη, που την απέσυρε από το Ανώνυμο του Αυχένα, προς τα απότομα αντε­ρείσματα της Μυγδαλιάς προς την Τοποθεσία που λέγεται, αν θυμάμαι καλά, Προσήλια, από όπου η παρατήρηση ήταν άριστη και κατάλληλο πεδίον βολής για εμπηκτικά πυρά κατά των Γερμανών. Στην παραμικρότερη κίνηση τώρα, ο Λόχος απαντούσε με πυρά. 
Κινήθηκαν διάφορα Τμήματα από το Τάγμα, το Λόχο Διοικήσεως του Συντάγματος και από το Λόχο Στρατηγείου της ΙΧης Μεραρχίας. Από τον 2ο Λόχο, κινήθηκαν ανά μία Ομάδα από τις Διμοιρίες Κ. Γιώτη, Ν. Δασκαλόπουλου, Γαβρ. Τριάντη, με τους Οπλαρχηγούς Μιτλτ. Λώλη, Χρ. Καρρά, Γ. Σμπόνια χαι Κ. Ροπόκη.

Περισσότερα: http://eoeaedes.blogspot.gr/2014/09/23-24-1944.html
                                  ---------------------------------------------------

Η εκκλησία μας



Το στολίδι του χωριού μας
Ο Ιερός Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου με την
ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ33/29671/945/10-6-1997 ΦΕΚ700/Β/19-8-1997
Έχει χαρακτηρισθεί « ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και κτίριο που έχει ανάγκη ειδικής κρατικής προστασίας»
Πρόκειται για μεγάλων διαστάσεων, μονόχωρο, δρομικό, ξυλόστεγο ναό, που ανάγεται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.


ΕΤΗΣΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

Παραδοσιακό πανηγύρι (ΑΝΤΑΜΩΜΑ) διοργανώνει ο εκπολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, κάθε χρόνο το πρώτο Σαββατόβραδο Αυγούστου στην πλατεία του χωριού. Ψήνονται στη σούβλα πάνω απο΄50 ντόπια αμνοερίφια και ακολουθεί γλέντι μέχρι τις πρωινές ώρες, με παραδοσιακούς Ηπειρώτικους σκοπούς και τραγούδια και ο χορός είναι ελεύθερος.


Της ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Το 15Αύγουστο διοργανώνεται, από την εκκλησιαστική επιτροπή, ημερήσιο πανηγύρι στο εξωκλήσι της Παναγίας στον κάμπο του χωριού, από τις 10:30 μέχρι το απόγευμα. Μπορείτε να δοκιμάσετε ντόπια ψητά κρέατα και να διασκεδάσετε με παραδοσιακή τοπική Ηπειρώτικη κομπανία


ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Την 8η Σεπτεμβρίου γιορτάζει η εκκλησία του χωριού μας (Γενέσιον της Θεοτόκου )                   
 
Από τα παλαιά χρόνια  η συμμετοχή  των πιστών από τα χωριά της γύρω περιοχής ήταν πολύ μεγάλη, καθόσον εθεωρείτο ότι είναι το  τελευταίο πανηγύρι της χρονιάς και το νυφοπάζαρο ήταν στο φόρτε.

Μετά τη Θεία λειτουργία, ακολουθούσε γλέντι στην πλατεία, όπου  ο χορός καλά κρατούσε και οι προξενητάδες  έκαναν τις επαφές τους  .
Το μεσημέρι σταματούσε το γλέντι και  όλοι  οι παρευρισκόμενοι πήγαιναν για φαγητό  στα σπίτια του χωριού, δεν έμενε κανένας στην πλατεία διότι  για τους  νοικοκύρηδες  του χωριού ήταν τιμή τους να τραπεζώσουν  όσο το δυνατόν περισσότερους και να μην μείνει κανένας νηστικός
Ακολουθούσε  η περαντζάδα  από όλα τα σπίτια του χωριού για τα χρόνια πολλά  και την ανταλλαγή ευχών , με το απαραίτητο κέρασμα. Νωρίς το απόγευμα ,άρχιζε η επιστροφή στα χωριά τους ,πεζοπορώντας γιατί δεν υπήρχε αμαξιτός δρόμος.
Σήμερα άλλαξαν τα πράγματα, το γλέντι γίνεται το βράδυ  στα καφενεία του χωριού και τα καλοψημένα ντόπια κατσικάκια ,με τα δροσερά ποτά και  τις παραδοσιακές ηπειρώτικες κομπανίες προσφέρουν μια τελευταία  καλοκαιρινή ευκαιρία για διασκέδαση.

10 σχόλια:

  1. Το χωριό πραγματικά "δεν υπάρχει", δεν καταλαβαίνεις ότι έφτασες σ΄αυτό! Είναι όμως τόπος περήφανος αγαπημένος και ιερός για όσους τον έχουν αγαπήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτός ο τόπος μπορεί να γίνει γνωστός και να τον αγαπήσουν όλοι οι Έλληνες , ακόμα και οι ξένοι, αν αυτοί που καθορίζουν τις τύχες του τόπου, ακούσουν τις προτάσεις μας και εντάξουν στα προγράμματα ΕΣΠΑ,αυτά που τους προτείνουμε από το 2008 από τη σελίδα μας πχ Ιστορική διαδρομή Σουλιωτών Σούλι -Ζάλογγο (καθαρισμός τμήματος 2-2,5 χιλιομέτρων), Ενεργοποίηση Διαδρομής Νεκρομαντείο- Πύλες Άδη ( απαιτείται καθαρισμός μονοπατιού από Νάρκισο έως Κάτω Σκαφιδωτή) . Πιθανό κόστος γύρω στις 10-15.000 € .Αξιοποίηση Βόκαμπου και ένα αναμεταδότη κινητής τηλεφωνίας στον Αη Λιά ή στο Λιθαρό. Από κει και πέρα ανοίγουν οι δρόμοι. Ας βοηθήσουμε όλοι απο όποιο μετερίζι βρισκόμαστε και κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι Δήμος Πάργας δεν είναι μονο η παραλία αλλά και η ορεινή ζώνη. Ευχαριστώ πολύ που μας διαβάζεις περιμένω e-mail.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Χωριανε που κρατάς την ιστορία του χωριού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η αρχή έγινε χρειάζεται προσπάθεια από όλους μας για να βοηθήσουμε το χωριό μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τι τις θελετε τις κουνιες στο καμπο για τα γιδια η για μια φορα το χρονο .στο κεντρο του χωριου γινονται ολα τα αλλα καλα πολυ καλα μαλιστα .μπραβο στον προεδρο του βγαζω το καπελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι κούνιες είναι στο γενικό πρόγραμμα αναβάθμισης του χωριού μας που αν εξασφαλιστεί νερό ,τοποθετηθούν παγκάκια -τραπέζια γίνουν τουαλέτες ,οριοθετηθούν χώροι που θα διατηρούνται καθαροί, τότε θα μπορούν να ανεβαίνουν στη σκαφιδωτή οικογένειες για Πικ Νικ για πεζοπορία για συλλογή αρωματικών φυτών.Ορειβατικοί σύλλογοι και σχολεία ακόμη μπορούν να διοργανώνουν εκδρομές και να απολαμβάνουν τις μοναδικές φυσικές ομορφιές του χωριού μας.Οι νέοι μας που ξενιτεύονται ή είναι άνεργοι μπορούν με τα διάφορα προγράμματα να ασχοληθούν με τον αγροτοτουρισμό να καλλιεργήσουν αρωματικά φυτά ,φακές, ρεβύθια να φτιάξουν παραδοσιακές στάνες και καλύβες ώστε να υπάρχει εκτός από τη θάλασσα και το βουνό με τις ιδιαίτερες ομορφιές και ασχολίες για τους τουρίστες.Αν όλα αυτά που έγιναν τα τελευταία χρόνια είχαν γίνει τότε που υπήρχε και δίνονταν χρήμα θα είχε άλλη τύχη το χωριό μας και δεν θα ερήμωνε.Ας αφήσουμε ,αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, αυτούς που έχουν σχέδια και οράματα να συνεχίσουν το έργο τους Δεν είμαστε για τα πανηγύρια μια φορά το χρόνο αλλά για δραστηριότητες όλο το χρόνο με έργα υποδομής και έξυπνες επιλογές,δεν μας χαρίζει κανένας τίποτα μόνοι μας πρέπει να δημιουργήσουμε.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ .ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΟΚΑΜΠΟΥ

      Διαγραφή
  6. Είμαι περήφανος που είμαι απο αυτό το χωριό..αν και έχουμε φύγει παρόλα αυτά εγώ λέω ότι είμαι από εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξεχνάμε τις ρίζες μας. Είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας και τους προγονους μας.;.

      Διαγραφή
  7. Μπραβο για την ενημέρωση να μαθενουμε ιό νεώτεροι!!! Από που κρατάμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή